Ավարտելով քառօրյա ճամբարը ` ունեցանք շրջայց կրթահամալիրի տնօրենի հետ: Մայր դպրոցից քայլքով գնացինք Հարավային դպրոց-պարտեզ: Ճանապարհին տիար Բլեյանը ցույց տվեց այն չորացած տարածքները, նախկին գունավոր տպարանի շենքը, որոնք կարող էին համայնքի օգնությամբ կանաչապատվել, մաքրվել ու դառնալ խաղողի այգիներ, հեծանվաուղիներ.. Շատ վատ է, երբ հենց այդ համայնքում ապրող բնակիչը կարող է քայլել նույն ճանապարհով, ու դա իրեն դուր գա: Չմտածի
. «ինչու՞ ես չբարեկարգեմ, ինչու՞ պետք է նախկին տպարանի շենքն այդպես էլ մնա անտերության մատնված».. Հասնելով Հարավային դպրոց-պարտեզ` տեսանք` ինչպես են 2-5 տարեկանները այլընտրանքային նկարչություն անում, մեծերն աշխատում էլեկտրոնային գործիքներով: Սաների մի մասն էլ լողավազանում էր: Հագեցած ու հավես օր, տիարի հետ քայլք անելով
` մարդ էնքան բան է տեսնում, սովորում ու ճանաչում, ճանաչում ես Երևանը միշտ նորովի: